نماز از تولد تا سه سالگي

در دوران پرستاري كه شامل سن ولادت تا سه سالگي است ، چهار نكته مطرح است و از همين جا پايه تربيت كودك براي نماز گذاشته مي شود . ...

در دوران پرستاري كه شامل سن ولادت تا سه سالگي است ، چهار نكته مطرح است و از همين جا پايه تربيت كودك براي نماز گذاشته مي شود .

1 – نخستين نكته اين است كه حيات كودك در بعد رواني داراي جنبه انفعالي ( تأثير پذيري ) است نه اينكه جنبه فعال ( اثر گذار ) باشد .

2 – او شديداً تلقين پذير است  .

3 – حواس او دريچه هايي هستند به سوي جهان خارج كه داخل اين جهان را به هم مربوط مي كند چشم كودك نقش يك دوربين عكاسي را ايفاء مي كند كه همه ي صحنه ها و برنامه هايي را كه       مي بيند عكس بر مي دارد ، اين عكسها در ذهن وي نگهداري مي شود ، هر چند كه امروز براي او مفهوم نباشد .

4 – كودك در اين مرحله تقليد گر است . اداي بسياري از حالات و رفتارها و صداها را در مي آورد و بر اين اساس اعمال عبادي والدين ، خم  و راست شدن پدر و مادر در حضور كودك ، ذكر نماز و ديگر جنبه هايش توجه وي را جلب مي كند . خداوند متعال در آفرينش هر كودكي روح پيروي و دنباله روي و تقليد را قرار داده است ؛ و همين روح تقليد و دنباله روي و پيروي بدون چون و چراست  كه دست كودك را مي گيرد و از آن مرحله ي ابهام و به اصطلاح جهل مطلق به عالم علم   مي كشاند .

از طريق تقليد و دنباله روي است كه كودك اصرار دارد هر كس هر كاري مي كند ، همان را انجام دهد و اگر اين حالت نبود كودك زبان نمي آموخت ، راه نمي رفت ، حركت نمي كرد . بيشتر اين حركتها و فعاليتها از همان روح تقليد سرچشمه مي گيرد .

از همين رو بايد عواملي در داخل خانه باشد ، تقليد را زنده كند تا كودك نماز را بياموزد ، همان طوري كه زبان را مي آموزد . و اگر كودك در خانه اي زندگي مي كند كه در آنجا از نيايش و عبادت خبري نيست و پدر يا مادر نماز نمي خوانند ، اين قوه در آنجا به كار نخواهد افتاد . وارد كردن يك نوجوان و جوان به نماز ، نخستين مرحله اش در خانه است . در خانه بايد اين حالت شكوفا شود .